Kampioen MO15-1 door de ogen van de trainers
Vorige week zaterdag werd de MO15-1 kampioen op eigen veld. Het seizoen was er één met enkele dalletjes en vele hoogtepunten. Trotse trainers John van Oosten en Alex Augustinus klommen in de pen en schreven hun ervaringen van afgelopen seizoen van zich af. Hulde voor deze onmisbare vrijwilligers bij onze meiden- en vrouwenafdeling.
Door John en Alex
‘In aanloop naar het nieuwe seizoen 2022/2023 waren er 16 meiden voor de nieuwe MO15. De selectie bestond dit seizoen uit één elftal. Op zaterdagmorgen tijdens de eerste training was er al een domper omdat twee meiden aangaven te stoppen met voetballen.
Dus gingen we met 14 de competitie starten in de 2e klasse (1e fase).
Wij als trainers, Alex en John, hadden met de meiden overleg gehad wat we wilden bereiken dit seizoen. Gezien de samenstelling en kwaliteit hadden de trainers wel wat voor ogen. Het merendeel van deze groep wilde prestatie voetballen. Andere zeiden, als ik maar lekker kan voetballen en plezier heb. Gelukkig waren we het erover eens om zo hoog mogelijk te eindigen en proberen om de 1e klasse te halen. Wel, dat hebben de tegenstanders geweten.
Met Ter Leede werden we 1e in de poule. Maar omdat we een beter doelsaldo hadden, +52 tegen +37, waren wij kampioen in de 2e klasse. De doelstelling was gehaald.
We gingen naar de 1e klasse 2e fase, en daar was de tegenstand wel groter. Maar dat was voor de trainers een grote uitdaging. Door de prestaties was de opkomst op de trainingen hoog. Een pluspunt voor de meiden en wij als trainers waren daar blij mee.
Een handicap was dat we geen keeper hadden in onze groep, dus moesten we rouleren. Dat we daardoor punten verspeelden bleek wel in de wedstrijden. Maar uiteindelijk eindigden we als 3e in een poule van zeven teams.
In de 3e fase speelden we een complete competitie van 14 wedstrijden. Inmiddels waren we nog maar met 13 meiden vanwege het stoppen van een van de meiden met voetballen.
Gelukkig waren er in de MO13-1 afspraken gemaakt om elke week twee meiden aan te laten sluiten bij de MO15. Goed voor hun ontwikkeling en wij waren daar heel blij mee gezien de smalle groep. Als dan ook nog hulp komt van de MO17 waar meiden vervroegd waren doorgeschoven, dan zijn de verwachtingen hoog.
En dat bleek al snel. De eerste wedstrijd tegen (alweer Ter Leede) werd met 2-4 gewonnen.
Een lekker begin. Na drie wedstrijden nog steeds koploper met negen punten. Maar er zaten ook wedstrijden tussen die met pijn en moeite werden gewonnen, zoals bij Kickers 69 waar we een 0-2 voorsprong weggaven, maar uiteindelijk wonnen met 2-3.
Dan komen er blessures om de hoek kijken. En dan verlies je een belangrijke speelster die heel veel scoorde voor ons. Dan gaat het scoren wat moeizamer als dat wegvalt. Kleine overwinningen werden gehaald maar vraag niet hoe. Ook voor de begeleiding werd het soms teveel. Dat bleek wel in de uitwedstrijd tegen DIOS MO15-1, het werd geel voor de ogen maar uiteindelijk bleven we in de race om het kampioenschap. Dat het op de laatste wedstrijd zou aankomen had niemand verwacht. We gingen punten verliezen van onze concurrenten Oegstgeest en Valken. We begonnen de eerste wedstrijd tegen Ter Leede en moesten de laatste wedstrijd ook weer tegen de club uit Sassenheim. Alleen bij een overwinning waren we kampioen. Bij elke andere uitslag moesten we in de wachtkamer om af te wachten wat onze concurrent Valken ‘68 zou doen.
Maar het werd een stralende dag. De meiden zaten in de kleedkamer alsof ze allemaal griep hadden of zo. Strakke witte kopjes en stijf van de spanning. De trainers probeerden dat wat weg te halen door niet veel druk erop te leggen. En als dan langs de lijn het druk is met ouders en familie, dan hoop je er maar het beste van.
Vanaf de aftrap werd al duidelijk dat Ter Leede het feestje wilde bederven, maar wij speelden de schroom van ons af en dat resulteerde in kansen aan beide kanten. En dan vlak voor rust komen we op 1-0 voorsprong door Fay. En dat was mooi, want zij heeft het hele seizoen moeten vechten voor haar plekje in het elftal. In de rust aangegeven dat we snel de tweede moesten maken en dan zou Ter Leede wel afhaken om het ons nog moeilijk te maken. Wel, dat heeft Ter Leede geweten. Vanaf de aftrap een fel FC Lisse wat resulteerde in heeeel veel kansen die niet werden benut. Af en toe kwam Ter Leede er nog uit en deelde wat speldenprikjes uit. Maar het bleef maar 1-0. In de voetbalwetten is het zo dat hij dan ook gezien de vele kansen hij aan de andere kant gaat vallen. Maar gelukkig was daar de bevrijding en viel de 2-0 door Fiene. We konden ons opmaken voor de titel. De ontlading was groot na het laatste fluitsignaal. MO15 was kampioen. Mooi om te zien voor de begeleiding, want daar doe je het voor.
Het was een seizoen waar we veel van geleerd hebben, want niet alles gaat om het voetbal. Wij danken de meiden voor hun plezier, motivatie en inzet. Want dan kan je uiteindelijk tot resultaten komen. Ook de ouders die hun steentje hebben bijgedragen.
Tot slot wil ik aangeven dat het damesvoetbal in de lift zit. Er is veel talent en dat moeten we koesteren. Maar ook de meiden die alleen willen voetballen voor hun plezier. Ook zij verdienen de aandacht. En daar hebben we alle hulp bij nodig, zeker ook daar waar het aankomt op trainers en begeleiders van de teams.
Tot in het nieuwe seizoen’
De trainers John en Alex